ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่มีความสุขเลย เพราะลูกเป็ดตัวอื่น ๆ รุมจิกตี ดังนั้น วันหนึ่งลูกเป็ดขี้เหร่จึงหนีไปอยู่หนองน้ำใหญ่แห่งหนึ่ง ลูกเป็ดอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายวัน วันหนึ่งมีหมาล่าเนื้อตัวหนึ่ง วิ่งผ่ายมาพบลูกเป็ดเข้า หมานั้นหยุดจ้องดูลูกเป็ดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็วิ่งเลยไป "โธ่เอ๋ย" ลูกเป็ดพูด "ฉันคงน่าเกลียดมาก จนหมาก็ไม่อยากมอง" ลูกเป็ดขี้เหร่ได้ออกเดินทางไป จนถึงกระท่อมหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านเป็นหญิงแก่ นางเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง แม่ไก่ตัวหนึ่ง และแม่ไก่จะออกไข่ให้หญิงแก่วันละ 1 ฟอง หญิงแก่เห็นลูกเป็นขี้เหร่ ก็คิดว่า ถ้าเลี้ยงไว้ไม่นานก็คงจะออกไข่ ให้เรากินอีกได้วันละ 1 ฟอง จึงยอมให้ลูกเป็ดอาศัยอยู่ในห้องด้วย เลี้ยงไปจนนาน แต่ลูกเป็ดขี้เหร่ก็ยังไม่ออกไข่สักที กอร์ปกับลูกเป็ดขี้เหร่ทะเลาะกับแมว และไก่ จึงได้หนีออกจากบ้านหญิงแก่ไป
ขณะที่กำลังเดินออกจากบ้านหญิงแก่ ลูกเป็ดเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงสระน้ำแห่งหนึ่ง ก็เลยแวะหยุดพักนอน ด้วยความเหนื่อยอ่อนจนหลับไป บังเอิญมีชาวนาใจดีคนหนึ่งมาพบเข้า จึงได้พาเอาลูกเป็ดขี้เหร่ไปอยู่บ้าน ลูก ๆ ชาวนาดีใจมาก อยากจะเล่นด้วย จึงวิ่งไล่จับลูกเป็ด ลูกเป็ดกลัว บินขึ้นไปเกาะบนถังนม พังนมหกกระจาย เมียชาวนาโกรธมาก ใช้เหล็กเขี่ยไหขว้าง ลูกเป็ดวิ่งหนีออกทางประตูหลัง แอบซ่อนอยู่ใต้พุ่มไม้
ลูกเป็ดขี้เหร่ได้หนีออกมาอยู่ที่ป่าละเมาะ ริมสระน้ำเป็นเวลานาน เดี๋ยวนี้ลูกเป็ดโตขึ้นกว่าเดิมมาก มีปีกใหญ่ และแข็งแรง วันหนึ่งลูกเป็ดบินเที่ยวเล่นรอบ ๆ สระ เผอิญเหลือบไปเห็นนกสีขาว 3 ตัวบินลงไปเล่นอยู่ในสระน้ำ ลูกเป็ดนึกในใจว่า ถ้าเราบินลงไปเล่นในสระน้ำ ให้นกแสนสวย 3 ตัวนั้น จิกเราเสีย จะดีกว่าอยู่ต่อไป โดยมีรูปร่างน่าเกลียดอย่างนี้
ลูกเป็ดขี้เหร่นึกในใจ แล้วก็ก้มลงดูเงาของตัวเองในน้ำ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ ที่เห็นเงาเป็นหงส์แสนสวย ต่อไปนี้เราไม่ได้เป็นลูกเป็ดขี้เหร่อีกแล้ว ฝูงหงส์ในสระลอยเข้ามาใกล้ และพากันทักทาย พวกเด็ก ๆ ร้องว่า มีหงส์มาใหม่อีกหนึ่งตัวแล้ว หงส์ตัวใหม่สวยที่สุด แต่หงส์ตัวใหม่ไม่ได้ลำพองใจเลย เขานึงถึงคืนก่อน ๆ เมื่อครั้งยังเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ ฝูงหงส์พากันบินขึ้นจากน้ำ หงส์ตัวใหม่บินเข้าฝูงไปด้วยอย่างมีความสุข