เสียงร้องในสายลม
ไม่มีใครรู้หรอกว่าแท้ที่จริง สายลมก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน สายลมมักจะท่องเที่ยวไปตามที่ต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลิน และนิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปตามสถานที่ ที่เขาท่องเที่ยวไปด้วย ฉันรู้ได้อย่างไรน่ะเหรอ ? ฉันก็ฟังเสียงร้องของสายลมน่ะสิ เธอคงไม่เข้าใจภาษาของสายลม เพราะเธอไม่เคยเรียนเรื่องนี้มา แต่ฉันเข้าใจและจะถ่ายทอดให้เธอฟัง เป็นภาษาไทย ...ฟังนะ
“ใคร ๆ มักเปรียบเปรยว่าคนที่อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายนั้น เป็นเหมือนกับลม ที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เอ้อ ผู้คนนี่ก็ช่างสังเกต ความจริงฉันก็เป็นอย่างนั้นแหล่ะนิสัยของฉันเปลี่ยนบ่อยจนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ในตอนที่ฉันท่องไปยังชนบท ที่อากาศบริสุทธิ์นั้น ฉันก็
บริสุทธิ์ตาม เนื้อตัวของฉันจะไร้เดียงสา ฉันผ่านต้นไม้ ต้นไม้ก็เต้นรำมีเสียงดัง “ซ่า ซ่า” พอผ่านแม่น้ำ แม่น้ำก็กระเพื่อม สะท้อน
แสงแดดยิบยับ พอไปสัมผัสกับใคร เขาก็ชมว่าอ่อนโยน พอใครสูดฉันเข้าไปก็จะอุทานออกมาว่า “อากาศดีจัง” เอ้อ ฉันคงจะ
นิสัยดีจริง ๆ
แต่พอฉันเข้าไปในเมือง ที่เต็มไปด้วยมลพิษ ขี้ฝุ่น กลิ่นเหม็นของคลองเน่า ตอนนั้นฉันก็เกเรมาก ในเมืองน่ะไม่ค่อยมีต้นไม้ให้ฉัน
ได้เล่น แต่มันก็มีพัดลม ที่ทำให้ฉันมีอำนาจมากขึ้น พอไปโดนเนื้อตัวใคร เขาก็แสบ ๆ คัน ๆ พอใครสูดอากาศเข้าไปก็ต้อง แหวะ
ออกมา พวกเขาจึงพยายามปิดจมูกปิดปากกันใหญ่ สมน้ำหน้า! ก็อยากทำให้ฉันนิสัยเสียเอง
นี่ล่ะ ใคร ๆ เขาถึงว่าฉันเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ แต่ที่เปลี่ยนแปลงบ่อยก็เพราะสถานที่ ๆ ฉันไปหรอกหนา จะโทษฉันคนเดียวก็ไม่ได้
หากใครอยากให้ฉันนิสัยดี ก็สร้างสภาพแวดล้อมดี ๆ ให้ฉันสิ และหากใครอยากให้ฉันร้าย ก็จงสร้างสภาพแวดล้อมร้าย ๆ กันต่อไป”
นี่คือเสียงร้องของสายลมที่ฉันได้ยินมา สายลมไม่ได้บอกว่าเราควรทำสภาพแวดล้อมให้เป็นอย่างไร แต่เราก็น่าจะคิดกันเอง
ได้ว่าควรจะทำอย่างไร จริงไหม ?