幸福是什么

 

ความสุขไม่มีเกณฑ์ที่แน่นอน

 ไม่มีใคร สามารถพูดชัดเจนได้ว่ามีเงินมากเท่าไหร่ มีอำนาจขนาดไหนถึงนับว่าได้รับความสุข และก็ไม่มีใครสามารถพูดชัดเจนได้ว่ามีญาติพี่น้อง ลูกๆ มิตรสหายมากเพียงใดถึงนับว่าได้รับความสุข และก็ไม่มีใครพูดชัดเจนได้อีกเช่นกันว่าความรู้สึกขนาดไหนถึงนับว่าได้รับ ความสุข ความสุขทั้งมวลคือพฤติกรรมส่วนบุคคล ไม่มีเกณฑ์ตายตัว ความสุขความจริงแล้วก็คือ ความรู้สึกแบบหนึ่งของคนๆหนึ่ง ทุกคนล้วนสามารถได้รับความสุข ขอเพียงแต่ในใจคุณรู้สึกมีความสุขก็เท่านั้น

ฉันเคยอ่าน เรื่องราวของคนๆหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกตื้นตัน : คนๆ หนึ่งซึ่งตอนนี้กลายเป็นเศรษฐี แต่มีความชื่นชอบต่อลูกอมเม็ดหนึ่งมาก แต่ก่อนตอนเขาเป็นเด็กทางบ้านยากจนมาก ครั้งหนึ่งตอนอยู่บนถนน คนใจดีผู้หนึ่งให้ลูกอมแก่เขาหนึ่งเม็ด เมื่อเขาหวนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารสชาติแบบนั้นคือหวาน แค่เพียงรู้สึกได้ถึงความสุขที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ต่อมาเด็กน้อยยากจนผู้นี้ ก็อาศัยความพากเพียรของตนจนกลายเป็นมหาเศรษฐี ขณะเดียวกันก็เป็นผู้มีจิตใจดีที่มีชื่อเสียงไปทั่ว เขาพูดว่า “ทุกครั้งที่ฉันได้ช่วยเหลือคนๆ หนึ่ง ล้วนนึกถึงลูกอมเม็ดแรกนั้น ก็จะรู้สึกซาบซึ้งถึงผู้ใจดีที่ยื่นลูกอมให้ฉันกิน ลูกอมหวานได้แค่ที่ปาก แต่ความดีของผู้นั้นหวานลึกไปถึงใจของฉัน” เขากล่าวว่า ตอนนี้ไม่ว่ากินอะไร ดื่มอะไร ล้วนไม่มีความหวานแบบนั้นที่รู้สึกเข้าไปถึงจิตใจได้ มีเพียงการกระทำความดี ตอบแทนสังคม ถึงจะสามารถหาความรู้สึกแบบที่ได้กินลูกอมครั้งแรกนั้นกลับมาได้
ฉัน มีเพื่อนบ้านคนหนึ่ง สามีเธอมีคนใหม่ จึงบอกหย่ากับเธอ หลังจากหย่าร้างกัน เธอมีข้อผูกมัดเพียงหนึ่งเดียว คือ เลี้ยงดูลูกชาย รายได้ของเธอนั้นน้อยนิด แต่ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มอยู่ตลอด รอยยิ้มนั้นไม่ได้แกล้งแสดงออกมา เธอกล่าว : เพียงเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของลูกชาย เธอก็รู้สึกว่าตัวเองคือคนที่มีความสุขที่สุดบนโลกนี้ หากยกเรื่องของเธอมากล่าว ความสุขก็คือได้เห็นใบหน้าอันยิ้มแย้มของลูกชาย
หากกล่าวถึงฉันแล้ว ความสุขคืออะไรกันล่ะ? คือได้อ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม คือได้คุยเรื่องที่สนใจกับเพื่อน คือนำเงินบางส่วนจากเงินเดือนอันน้อยนิดของตัวเองบริจาคให้กับกองทุน คือได้เห็นเด็กที่ไม่ได้เรียนหนังสือแบกเป้กลับเข้าเรียนอีกครั้ง คือได้เห็นคนยากจนเหล่านั้นใช้ชีวิตผ่านวันคืนที่ดี คือได้เห็นมาตุภูมิพบกับความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และแน่นอนคือได้เห็นแม่ผู้แก่เฒ่า และสมาชิกในครอบครัวทุกคนมีความสุขสุขภาพแข็งแรง สิ่งเหล่านี้ก็คือความสุขของฉัน
ความสุขไม่มีเกณฑ์ตายตัว ขอเพียงแต่ใจคุณรู้สึกถึงความสุขเท่านั้น คุณก็คือคนที่มีความสุข

幸福永远没有不变的标准。

没有人能说清楚有多少钱、有多大权力算是得到了幸福；也没有人能说清楚有多少亲人、有多少儿女、有多少朋友算是得到了幸福；也没有人能说清楚拥有多少感情算是得到了幸福......。 幸福完全是个人行为，永远没有统一的标准。幸福其实就是一种个人的感觉，每个人都可以得到幸福，只要你心中有幸福的感觉。

我曾经读过一个让我感动的故事: 一个现在已成大款的人，却对一块糖很有感情。原来，他小时候家里很穷。一次在路上，一个好心人给了他一块糖。后来他回忆当时的情景，他不知道那种滋味叫甜，只是感受到一种从来没有过的幸福。后来，这个穷孩子靠自己的努力成为百万富翁，同时也成了远近闻名的大善人。他说: “我每帮助一个人，都会想起当初那块糖，就会感激那位送给我糖吃的好心人。一块糖只是甜在嘴里，而他的善良却甜透了我的心。” 他说，现在他吃什么喝什么都没有了那种甜到心理的感觉，只有广做善事，回报社会，才能找回第一次吃到糖时的那种感觉。

我有一个邻居，她丈夫喜新厌旧，提出和她离婚。离婚的时候她只有一个条件: 抚养儿子。她收入很少。可她脸上永远有笑容，那笑容可不是装出来的。她说，只要一看到儿子的笑脸，她就觉得自己是世界上最幸福的人。对她来说，幸福就是看到儿子的笑脸。

对我来说，幸福是什么呢？是读到一本好书，是与朋友聊一个有趣的话题，是从自己不多的收入里拿出一部分钱捐给希望工程，是 看到那些失学的孩子又背起书包回到学校，是看到那些以前贫穷的人们过上了好日子，是看到我的祖国一天天走向富强，当然还有老母亲和全家人都很健康快乐……, 这些就是我的幸福。

幸福永远没有统一的标准，只要你心里感觉到幸福，你就是一个幸福的人。