บันทึกจากต้นกระโดน ชมพูพริ้งพราวพร่าง ห้อยระยางย้อยลงมา แดงพร่างสว่างใจ ใครปลูกไว้ที่ในป่า รอยไฟไหม้เมื่อแล้ง เจ้ายังแกร่งยืนหยัดกล้า สู้แดดและรอฝน อึดและทนเป็นต้นพนา ช่างเก่งจริงนะเจ้า อยู่ตามเขาเฝ้ายามป่า เรียกเจ้าว่ากระโดน แต่บางคนก็เรียกว่า ต้นจิกรู้จักกัน เป็นอาหารแสนโอชา ยอดจิ้มน้ำพริกอร่อย ช่อดอกน้อยแกล้มปลาร้า โอ้เจ้ากระโดนไพร วันนี้ได้มาเสาะหา ขอยอดไม่มากหรอก ขอบางดอกให้แก่ข้า ขอเรื่องเป็นบทเรียน และขอเขียนพรรณนา เก็บภาพไว้ด้วยคำ เก็บเจ้าจำไว้ด้วยตา
ฝากรักฝากคุณค่า ป่ากระโดนทุกดวงใจ |