บทกวีชวนอ่าน 95

 

สุนัข（狗）เน่า     สุนัขหนึ่งเน่าพอง（膨胀） ลอยน้ำไปติดพองอ้อ กระทั่งเสี้ยวเดือนทองลับยอดไม้ หมอกลงหนาว หยาดน้ำค้าง（露水）ถามว่า สหายเป็นอย่างไรบ้าง ความมีภพชาติสุนัขสุขสบายดีหรือ    ดวงวิญญาณตอบ ฮะฮ้า หยาดน้ำค้างเอ๋ย เจ้าจะจดจำคำเรานานสักเพียงไหน พอรุ่งสางเจ้าก็จะระเหยแห้งสิ้น แต่เอาเถอะเราจะบอกท่านเผื่อเทวดา ผีสาง นางไม้ ได้ยินบ้าง    สัปดาห์（星期）ที่ล่วงแล้ว เราอดอยากปากแห้ง หิวโหย จึงกินไข่ไก่วัดหนึ่งฟอง เจ้าอาวาส และพระบางองค์ ด่าว่าเราเลวทรามโหดร้ายมาก ท่านใช้เด็กตีเราจนตาย แล้วเอาทิ้งน้ำตามประเพณี    หยาดน้ำค้างเอ๋ย พรุ่งนี้เจ้าจะระเหย（挥发）แห้งคงไม่มีโอกาสเห็นหรอกว่า ในบาตรหมู่สงฆ์（和尚）นั้นจะมีอะไรบ้าง อย่ากล่าวถึงไข่เลย วัวควายก็ลงไปอยู่ในบาตรนั้นทีเดียว