伊索寓言 สุนัขจิ้งจอกกับไก

สุนัขจิ้งจอกกับไก่บ้าน

 

มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งอยากกินไก่บ้านมากจึงเเกล้งถามออกไปด้วยอุบายว่าไก่ตัวนั้นขันเสียงไพเราะเหมือนผู้เป็นพ่อ ได้หรือไม่

ไก่บ้านเกิดหลงกล จึงหลับตาโก่งคอขันเสียงดังขึ้นทันที สุนัขจิ้งจอก จึงฉวยโอกาสในตอนนั้นงับคอไก่เเล้วออกวิ่งไป

ชาวนาที่เป็นเจ้าของไก่เห็นดังนั้นจึงตะโกนร้องว่าจิ้งจอกขโมยไก่ของตน

ไก่ได้ยินดังนั้นจึงหาอุบายเอาตัวรอด แล้วไก่จึงหลอกให้สุนัขจิ้งจอกร้องบอกชาวบ้านว่า ไก่ตัวนี้เป็นของมันมิใช่ของชาวบ้าน

จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่คิดว่าตนเองฉลาดแล้วเเต่หารู้ไม่ว่าที่เเท้ตนยังขาดความเฉลียว

ดังนั้นมันจึงอ้าปากร้องบอกชาวบ้านตามที่ไก่เเนะนำไปทันที ไก่จึงได้โอกาศหลบหนีรีบบินออกจากปากแล้วหนีกลับไปหาเจ้าของ อย่างรวดเร็วเเล้วก็หัวเราะเยาะ สุนัขจิ้งจอกเป็นการใหญ่

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ถ้าพูดมากไป ก็อาจทำให้เสียของดีๆ ที่อยู่ในกำมือเเล้ว ได้เช่นกัน