帕罗赋 141—145

 

๑๔๑ จึ่งใช้สองพี่เลี้ยง                 ไปพลัน 

ถามปู่เป็นฉันใด                          ดั่งนี้ 

ข้าไปบังคมคัล                           พระปู่ แลนา 

พระปู่เฮยยังกี้                            เมื่อท้าวจักมา 

 

๑๔๒ ปู่เล็งเห็นทั่วแล้ว                 ทุกอันนาแม่ 

บอกข่าวเขาแก้กัน                       แต่งเฝ้า 

มดหมอจักเทียมทัน                     เขายากนักนา 

ไว้ปู่จักกลอยเถ้า                         ต่อด้วยเข้าเอง

 

 

 

                              โคลง ๒

 

๑๔๓ เขืออย่าเกรงเกลืือกข้า         สองจักพลันเห็นหน้า พระบาทท้าวจักถึง             แม่แล

 

 

 

ร่าย

 

๑๔๔ ปู่รำพึงถึงเทพดา หากันมาแต่ป่า มาแต่ท่าแต่น้ำ มาแต่ถ้าคูหา ทุกทิศมานั่งเฝ้า พระปู่เจ้าทุกตำบล ตนบริพารทุกหมู่ ตรวจตราอยู่ทุกแห่ง ปู่แต่งพระพนัสบดี ศรีพรหมรักษ์ยักษกุมาร บริพารภูตปีศาจ ดาเดียรดาษมหิมา นายกคนแลคน ตนเทพผู้ห้าวท้าวผู้หาญ เรืองฤทธิ์ชาญเหลือหลาย ตั้งเป็นนายเป็นมุล ตัวขุนให้ขี่ช้าง บ้างขี่เสือขี่สีห์ บ้างขี่หมีขี่หมู บ้างขี่หมูขี่เงือก ขี่ม้าเผือกผันผาย บ้างขี่ความขี่แรด แผดร้องก้องน่ากลัว ภูตแปรตัวหลายหลาก แปรเป็นกากภาษา เป็นหัวกาหัวแร้ง แสร้งเป็นหัวเสือหัวช้าง เป็นหัวกวางหัวฉมัน ตัวต่างกันพันลึก ละคึกกุมอาวุธ เครื่องจะยุทธ์ยงยิ่ง เต้นโลดวิ่งระเบง คุกเครงเสียงคะครื้น ฟื้นไม้ไหล้หินผา ดาดดากันผาดเผ้ง ระเร้งร้องก้องกู่เกรียง เสียงสะเทือนธรณี เทียบพลผีเสร็จสรรพ ปู่ก็บังคับทุกประการ จึ่งบอกสารอันจะใช้ ให้ทั้งยามนตร์ดล บอกทั้งกลอันจะทำ ให้ยายำเขาเผือด มนตราเหือดหายศักดิ์ ให้อารักษ์เขาหนี ผีเขาแพ้แล้วไซร้ กูจึ่งจะใช้สลาเหิร เดิรเวหาไปสู่ เชิญพระภูธรท้าว ชักมาสู่สองหย้าว อย่าคล้าคำกู สั่งนี้ ฯ

 

 

       ผีป่ายกทัพไปเมืองสรวง 

                  โคลง ๔

 

๑๔๕ น่าดูพล ปู่เจ้า                  จอมผา 

อึงอึดอัมพรคลา                       คลาดเต้า 

ผีผาภูตคณา นับโกฏิ                 เกรียงแฮ 

ไคลคลี่พลคลา