帕罗赋 01—05

 

ลิลิตพระลอ

 

 

 

 

ร่าย

 

๑    ศรีสิทธิฤทธิไชย ไกรกรุงอดุงเดชฟุ้งฟ้า หล้ารรัว กลัวมหิมา รอาอานุภาพ ปราบทุกทิศ ฤทธิรุกราญ ผลาญ พระนคร รอนลาวกาวตาวตัดหัว ตัวกลิ้งกลาดดาษดวน ฝ่าย ข้างยวนแพ้พ่าย ฝ่ายข้างลาวประลัย ฝ่ายข้างไทยไชเยศ คืน ยังประเทศพิศาล สำราญราษฎร์สัมฤทธิ พิพิธราชสมบัติ พิพัฒนมงคล สรสกลีิมา ประชากรเกษมสุข สนุกทั่วธรณี พระนครศรีอโยธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบุรีรมย์ อุดมยศโยคยิ่งหล้า ฟ้าฟื้นฟึกบูรณ์

 

โคลง ๔

๒    บุญเจ้าจอมโลกเลี้ยง        โลกา 
ระเรื่อยเกษมสุขพูล             ใช่น้อย 
แสนสนุกศรีอโยธยา            ฤๅร่ำ ถึงเลย 
ทุกประะเทศชมค้อยค้อย      กล่าวอ้างเยินยอ ฯ 

๓     รู้มลักสรบศาสตร์ถ้วน        หญิงชาย 
จักกล่าวกลอนพระลอ           เลิศผู้ 
ไพเราะเรียบบรรยาย             เพราะยิ่ง เพราะนา 
สมปี่ลู้เสียงลู้                      ล่อเล้าโลมใจ ฯ 

๔    สรวลเสียงขับอ่านอ้าง        ใดปาน 
ฟังเสนาะใดปูน                    เปรียบได้ 
เกลากลอนกล่าวกลการ          กลกล่อม ใจนา 
ถวายบำเรอท้าวไท้                ธิราชผู้มีบุญฯ

 

ร่าย

 

๕    กล่าวถึงขุนผู้ห้าว นามท่านท้ายแมนสรวง เปนพระยา หลวงผ่านเผ้า เจ้าเมืองสรวงมีศักดิ์ ธมีอัคเทพีพิลาส ชื่อนาง นาฎบุญเหลือ ล้วนเครือท้าวเครือพระยา สาวโสภาพระสนม ถ้วนทุกกรมกำนัล มนตรีคัลคับคั่ง ช้างม้ามั่งมหิมา โยธา เดียรดาษหล้า หมู่ทกล้าทหาร เฝ้าภูบาลนองเนือง เมืองออก มากมียศ ท้าวธมีเอารสราชโปดก ชื่อพระลอดิลกล่มฟ้า ทิศ ตะวันออกหล้า แหล่งไล้สีมา ท่านนาฯ