帕罗赋 146—150

 

๑๔๖ พิศเพี้ยนผีพวกพ้อง           เพียงพล มารแฮ 

เต็มป่าพฤกษ์ไพรสณฑ์              แหลกหลู้ 

บนานก็มาดล                          แดนราช 

ผีฝ่ายแดนขุกรู้                        เร่งเร้งเรียกกัน

 

 

ร่าย

 

๑๔๗ มากลากลาดกันแดน ผีแขกแค้นเข่นขุก ผีแดนรุกรบพุ่ง แล่นไล่ยุ่งโลดเต้น บ้างหลบบ้างหลีกเร้น บได้ตอบตี ฯ

 

 

                          โคลง ๔

 

๑๔๘ ผียยุ่งรบกับด้วย              ผีแขวง แดนนา 

ผีทุ่มผีไล่แทง                        ผาดผ้าย 

ผันแผงแผดรบแรง                   ร้องเร่ง พลนา 

ผีแขกรุกราญร้าย                     รบเร้ารอนผลาญ ฯ

 

 

ร่าย

 

๑๔๙ ผียยุ่งรบกัน ครรชิตฤทธิราวี ผีทุ่มผีไล่แทง รบแรง ผันเผ็งแผด ผีเจ้าแจดจ้ายจ้าย ร้องเร่งพลคล่ำคล้าย ผาดผ้าย รุกราญ

 

 

 

ผีป่าชนะเสื้อเมือง 

ร่าย

 

๑๕๐ ผีบันดาลไฟคคลุ้ม ให้ควันกลุ้มเวหา ด้วยแรงยาแรง มนต์ ผีแดนทนทานยาก จึ่งฝากข่าวแก่ลม กึกก้องอมพรมี่ ลัดพลัดปรี่ปรึงมา บอกแก่เทพดาเสื้อเมือง ฟ้าหล้าเหลือง อุบาทว์ อากาศคลุ้มเปนควัน ฟ้าเครงครรชิตผ่า ใจเมืองบ้า ดังจะผก หัวอกเมืองดังจะพัง เทพดาฟังฟฟั่น ตกใจสั่นระรัว กลัวฤทธิ์พระปู่ ผู้มีเดชเกรียงไกร หมอสิทธิไชยเล็งเห็น ทีนี้ เข็ญเกิดใหญ่ ปู่หมอใคร่ใจดู ครูกูชี้ให้เห็น อันเปนนั้นปรต ยักษ์ ด้วยสิทธิศักดิ์ผีสาง จึ่งทูลแด่ออกนางนาฎชนนี ฟังคดี อัศจรรย์ ว่าจะกันกันบได้ ให้มาเห็นเข็ญปลาด ทุกประ การนาฎพิลาป สองมิอทาบตีอกไห้ ใครจักช่วยเจ้าได้ ลูก แก้วกับตน แม่เฮย จอมใจแม่ฮา ฯ