คำคมจากนวนิยาย 07

 

7 

จากนวนิยาย（小说）เรื่อง ทะเลชีวิต ของ แอนน์ มอณ์โลว์ ลินเบิร์ก

 

•   เราก็ดุจเม็ดทรายราบเรียบด้วยแรงน้ำใต้ร่างกายของเราโล่งและว่างเปล่าราวกับผืนหาด รอยขีดเขียนจากวันวานค่อยๆ ลบเลือนไปตามกระแสคลื่นของวันนี้
•  
•   แต่ไหนแต่ไรมาผู้หญิงมักจะไขว้เขวสับสนง่ายและยังคงเป็นอยู่ในทุกวันนี้ซึ่งก็คงจะเป็นตลอดไปด้วย
•  
•   การเป็นผู้หญิงคือการใส่ใจทุกเรื่อง และรับผิดชอบภาระ หน้าที่ ซึ่งแผ่กระจายไปทุกทิศทุกทาง จากแกนกลางของความเป็นแม่ เสมือนซี่ล้อกระจายจากดุมกงล้อ
•  
•   ตามธรรมชาติแล้ว คนเราไม่ชอบคิดว่าตนอยู่ลำพัง ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยง เพราะการถูกทอดทิ้งหรือไม่เป็นที่รักใคร่มีความหมายให้นึกถึงมาสายบัวซึ่งไม่มีใครสนใจ
•  
•    เราได้เรียนรู้ให้ยอมรับความเป็นจริงว่า ไม่มีการกลับสู่ความสัมพันธ์แบบเดิมได้อย่างถาวร และยิ่งกว่านั้นก็คือ ไม่มีใครคงรักษาความสัมพันธ์แบบหนึ่งเดียวนี้ไว้ได้