《不是诗的诗》之四——寂寞

ทะเล 大海

ช่วงและอ้างว้วง 如此空旷而寂寞

เมื่อเราเดินทางไปคนเดียว 当一人独自前行

ความเหงาเป็นเลขคี่ 寂寞 是一个奇数

หรือว่าความเหงาของคนเราเกิดขึ้นจากสองสาเหตุ 寂寞通常因两个缘由而生

หนึ่ง——ไม่มีคนให้คิดถึง 一 无人可思念

สอง——คิดถึงคนที่ไม่มี 二 所思念之人不在

ความมืดไม่ได้น่ากลัวหรอ 黑暗并不可怕

การอยู่คนเดียวในความมืดต่างหากล่ะ 但当一个人处于黑暗中时

ที่น่ากลัว 才是可怕的 เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง 当一切结束后

ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้นคริสต์มาส 我觉得自己就像是

ในวันที่สิบหกธันวา 十二月二十六日的圣诞树