คืนวันเพ็ญ...เดือนสิบสอง...มองขอบฟ้า
ดวงจันทรา...ส่องแสงนวล...ยวนเย้ายิ่ง
สายธารา...เจิ่งท่วมนอง...สองตลิ่ง
แม่น้ำนิ่ง...เงาสะท้อน...ย้อนแสงจันทร์
ประเพณี...ลอยกระทง...จงรักษา
สืบทอดมา...แต่โบราณ...นานชนชั้น
นำใบตอง...คล้องดอกไม้...ใส่รวมกัน
สร้างเสกสรรค์...กระทงน้อย..ร้อยดวงใจ
ร่วมรำวง...คงสืบสาน...ตำนานอยู่
ดอกไม้ไฟ...งามเคียงคู่...จันทราใหญ่
แสงของเทียน...ระยิบระยับ...จับแสงไฟ
เหล่าหญิงชาย...สนุกสนาน...กาลรื่นรมย์
ยกสิบนิ้ว...ขึ้นวันทา...อภิวาท
กล่าวประกาศ...ขอขมา...คงคาสม
สิ่งอันใด...ลูกก่อไว้...ไม่ชื่นชม
ขอให้ความ...ทุกข์ระทม...จมหายไป
กระทงคู่...ของเราสอง...คล้องเกี่ยวกัน
สายน้ำนั้น...อย่าให้แตก...แยกไปไหน
ขอใหรัก...ของสองเรา...ยาวไปไกล
ดั่งสายน้ำ...ไหลรวมใจ...ไว้ด้วยกัน
ช่วยดูแล...แม่คงคา...เมตตาเถิด
แม่กำเนิด...เลี้ยงชีวิต...ทุกสิ่งสรร
หยุดขยะ...หยุดน้ำเสีย...ที่ทำกัน
ก่อนจะสิ้น...แม่น้ำนั้น...วอนดูแล