泰国诗人蓬拍汶及其诗作《葵花》

ทานตะวัน

葵花

 

作者：蓬拍汶
翻译：傅正明

 

ตะวันส่องใสแดดฉายลงมาทาบทาทิวทุ่ง
แผ่วลมผ่านโรยเหมือนโปรยกลิ่นปรุงดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาววับวาวทางเกลื่อนเหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อยราวมณีร่วงพรูพัดพรายลงดิน
จะอยู่แดนไหนสุดฟ้าแสนไกลคนึงถึงถิ่น
ด้าวแดนแผ่นดินที่เราจากมาเนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างามงดงามดังก่อนหรือรอนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้งลมระงมแผ้วพานบ้านนาป่าเขา
 
ทุ่มกายทุ่มใจเข้าโหมแรงไฟหัวใจแรงเร่า
ยิ่งสร้างยิ่งทำระกำหนักเบาดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญยิ่งวันยิ่งเดือนยิ่งเลือนยิ่งราง
ทอดทิ้งทุ่งร้างวันและวันผ่านเยือนเหมือนเดินทางไกล
 
ตะวันส่องแสงสาดแสงลงมาทาบทาทางใหม่ 
ร่วมจิตร่วมใจก้าวไปก้าวไปฝ่าภัยร้อยพัน

一轮红日光四射，千里绿野抹金彩。 
一顷良田稻花开，阵阵和风逐香来。 
一径野花如银汉，繁星沾露吐春晖。 
一串珠宝映眼帘，千颗万颗光烨烨。 
一路轻踏露珠碎，散作满地细雨霏。 
天尽头，地角落，何处心中无祖国？ 
故园久别思野花，草木亲情已凋谢？ 
酷暑热气正炽热，土地干渴已龟裂。 
森林萧索群山秃，热风吹来如号哭。 
激情充盈全身心，内在之火如燃烛。 
愈造房舍愈稼穑，愈不御寒不果腹。 
人生之路多辛苦，摇摇晃晃步彳亍， 
民心低落精气竭，日夜亏损如寒月。 
少壮无力弃田舍，飘蓬远方不知处。 
黑暗小径无出路，太阳今又照通衢。 
再次集合大队伍，敢于挑战走险途。 
呼朋唤友心意齐，葵花无惧耐烈日。 
但求同在金光里，梦想旺盛无绝期。