อาจเป็นเพราะวันนั้นที่เราพบกัน
วันที่เธอกับฉันคุยกันครั้งแรกจำได้ไหม
ฉันชอบเธอ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่าไม่มีหนทางใด
ที่จะสามารถเข้าไปนั่งในหัวใจเธอได้เลย
อาจเป็นเพราะฉันที่รักเธอมากเกิน
จนมองผิวเผินแล้วอาจดูหวั่น ๆ ไหว ๆ
สบตากัน....เริ่มยากเพราะสิ่งที่อยู่ในหัวใจ
มันเอ่อล้นจนแทบเก็บไม่ไหว...จะทำยังไงดี
รอยยิ้มที่สวยงาม......แบบนั้น
ขอให้ฉันได้พบเห็นมันทุกวัน...ในวันใหม่
อยากเห็นเธอในทุกวัน..ที่ฉันยังมีแรงหายใจ
ไม่อยากให้เธอจากไปเพราะความรู้สึกบาง ๆ
เพราะรักมากจึงอยากทำแบบนี้
อยากเก็บเธอคนดีเอาไว้แค่ในฝัน
ความรัก.....ที่ไม่อยากให้เธอเดินออกไปจากกัน
แม้ไม่ได้เป็นผู้หญิงคนนั้น.....ฉันก็ยินดี