泰语诗歌《感恩妈妈》

 พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเท่า

ถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเราเท้าเท่าหอย

มาบัดนี้เติบใหญ่อย่าได้คอย

ให้ท่านหงอยเลี้ยงดูผู้มีคุณ

ในวัยเยาว์เฝ้าถนมกล่อมฟูมฟัก

ไม่ได้พักซักผ้าอ้อมกล่อมคุณหนู

ปวดท้องร้องฉีอึราดคอยเฝ้าดู

สั่งสอนหนูเป็นเด็กดีเมื่อพบเจอ

คอยพร่ำสอนเมื่อทำผิดไม่คิดโกรธ

แม่ไม่โทษให้อภัยลูกได้เสมอ

เป็นเด็กดีเมื่อเติบใหญ่ไม่ละเมอ

อย่าพลั้งเผอคิดการใหญ่ไปโกงเขา

ลูกเจ็บปวยแม่คอยเฝ้าข้าวอาหาร

ทั้งการงานแม่ไม่เห็นสำคัญเท่า

ลูกเติบใหญ่แม่เป็นไข้ไม่ทุเลา

ลูกไม่เฝ้าบอกติดงานฉันอยู่ไกล

ยามลูกมีทุกข์โศกบนโลกเศร้า

แม่คอยเฝ้าเยียวยารักษาให้

จะตกงานหรือชอกช้ำระกำใจ

แม่คอยได้ปลอบโยนพ้นทุกข์มา

พระคุณแม่นั้นเกินกว่าหาไดเอย

ท่านไม่เคยหวังสิ่งไดจากลูกหนา

เฝ้าถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา

ปรารถนาให้ลูกนั้นเป็นคนดี