สงครามลิขิตรัก第三十六页

 อารมณ์ดีกว่า แม่อิ่มมีอะไรให้ผมทานมั่งครับ ไม่ได้ทานกับข้าวฝี มือแม่อิ่มเป็นอาทิตย์แล้ว ไม่น่าผมนํ้าหนักลดไปหลายโล‛ท่านประธานใหญ่ตรงเข้าสวมกอดร่างอวบไว้แน่น ก้มใบหน้าลงคลอเคลียกับพวงแก้มเหี่ยวย่น นํ้าเสียงและกิริยาท่าทางช่างดูอ่อนโยน ไม่เหมือนที่แสดงกับมารดาแท้ๆ เลยสักนิด

 “อย่ามาปากหวานกับคนแก่เลยค่ะ ถ้าคิดถึงทําไมไม่กลับมาบ้านบ้างล่ะคะ”แม่นมผู้โอบอ้อมตีเบาๆ ลงไปที่ท่อนแขนแข็งแรงของชายหนุ่มเพื่อลงโทษเด็กเกเรที่ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง ไม่รู้เมื่อคืนฝนตกไปกี่ห่า คุณไนท์ถึงกลับมานอนบ้านได้

  ชายหนุ่มหัวเราะร่วน คล้ายกับไม่ค่อยจะสํานึกเท่าไหร่ ก่อนเดินจูงแม่นมคนโปรดตรงไปที่บ้านหลังใหญ่ของมารดา

 “กลับมาบ้านแล้วก็เป็ นแบบนี้ แม่อิ่มก็รู้ว่าคุณหญิงโมโหบ่อยๆ มันไม่ดี ผมอยู่ห่างๆ ท่านไว้แหละดีแล้วครับ”นฤชิตทําหน้าบูดเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่

  เจอคุณหญิงพิมพ์ผกาทีไร เขาต้องมีเรื่องให้ได้หงุดหงิดใจเสียทุกที อีกทั้งรู้ตัวว่าท่านก็คงไม่ค่อยสบอารมณ์เวลาเจอหน้าลูกไม่รักดีอย่างเขาเท่าไร จึงพยายามหลบเลี่ยงการเผชิญหน้าให้มากที่สุด ตาม

คําสั่งของแพทย์ที่กําชับไว้ว่าไม่ควรให้ผู้ป่ วยเกิดความเครียด และสําหรับคุณหญิงพิมพ์ผกา ความเครียดตัวฉกาจก็คงหนีไม่พ้นลูกชั่วๆอย่างเขากระมัง