“คุณหญิงครับ ใจเย็นๆ ก่อน หายใจลึกๆ”
“ไม่ต้องมาแตะตัวฉัน”
“คุณแม่คะ ใจเย็นๆ นะคะ โกรธอะไรคุณชิตเหรอคะ”
“ก็มันน่ะสิ มัน...มัน...อึ๋ย ฉันละเกลียด” คุณหญิงพิมพ์ผกาชี้นิ้วไปที่หน้าลูกชาย จะระบายความแค้นในใจก็พูดไม่ออก เพราะกลัวลูกสะใภ้ได้ยินความจริงว่าสามีพาผู้หญิงเข้ามานอนในเรือนหอแล้วจะเสียใจ
“ไม่ต้องสงสัยหรอกไอซ์ ลูกเลวๆ อย่างพี่จะโดนอะไรได้คุณหญิงว่าพี่เอาผู้หญิงมานอนที่บ้าน ไม่เกรงใจเมีย ก็เท่านั้นแหละลูกเลวๆ อย่างพี่น่ะ จะทําอะไรก็ต้องถูกมองว่าเลวตลอดเวลา เลวแล้วเลวเลย ไม่มีวันโงหัวเป็ นคนดีอย่างคนอื่นได้หรอก” ท่านประธานใหญ่เริ่มหัวเสียขึ้นมาบ้าง ตั้งแต่เด็กๆ เขามักจะโดนผู้เป็นแม่พูดจาถากถางว่าเลวอย่างนั้นเลวอย่างนี้มาตลอด ไม่รู้ว่าเขาไปทําอะไรให้ท่านแค้น
เคืองนักหนา
“หน็อย ตาไนท์ แกกระทบฉันเหรอ ก็ถ้าแกหัดทําตัวดีๆ ฉันจะด่าแกไหมล่ะ เรื่องงานก็ดีอยู่หรอก แต่เรื่องผู้หญิง เลวเหมือนพ่อแกไม่มีผิด”