帕罗赋 66—70

 

          นางพี่เลี้ยงไปหาหมอเฒ่า 

                         ร่าย

 

๖๖ ขึ้นช้างไปผผ้าย มาคคล้ายโดยทาง ถับถึงกลางจรอกปู่ หมอเถ้าอยู่แลเห็น แสร้งแปรเปนโฉมมลาก เปนบ่าวภาค บ่าวงาม สองถึงถามหาปู่ ปู่หัวอยู่ยแย้ม ข้อยว่าสองแสล้ม มาแต่ด้าวแดนใด ฯ

 

 

 

                      โคลง ๒

 

๖๗ สองคนึงในใคร่รู้             ลูกหลานปู่ฤๅผู้ 

อื่นโอ้ไป่งาม บารนี ฯ 

๖๘ กามกรรหายยั่วข้าง          คิดแต่จักช้าช้าง 

ท่านไส้จักเป็น ป่วยนา ฯ

 

 

 

            สู่สำนักปู่เจ้าสมิงพราย 

                      ร่าย

 

๖๙ บนานเห็นเปนปู่ รูปเถ้าอยู่ดูหลาก สองประจากษ์ตก ใจ ใครจักปูนปู่ได้ ปู่ช่วยสองลูกไท้ แต่นี้ฤๅไป อื่นเลย ฯ

 

 

 

                   โคลง ๒

 

๗๐ เสียไฟเป่าหิ่งห้อย            แรงปู่นี้รู้น้อย 

เผือไป่รู้เลยนอ ฯ