คำประสมที่ใช้เป็นคำกริยาวิเศษณ์ ที่จริงถ้าจะเทียบกับคำ

ประสมที่ใช้เป็นคำนาม คุณศัพท์และกริยาแล้ว คำประสมที่ใช้เป็นกริยาวิเศษณ์มีน้อยกว่ามาก ดังนี้

          1. คำตัวตั้งเป็นคุณศัพท์ คำขยายเป็นคำนาม ได้แก่

สามขุม ใช้กับ ย่าง เป็น ย่างสามขุม

สามหาว " พูด เป็น พูดสามหาว

          2. คำตัวตั้งเป็นกริยา คำขยายเป็นคำนาม ได้แก่

นับก้าว ใช้กับ เดิน เป็น เดินนับก้าว

สับเงา " นั่ง เป็น นั่งสับเงา

          3. คำตัวตั้งเป็นคำนาม คำขยายเป็นคำอื่นๆ ได้แก่

คอแข็ง ใช้กับ นั่ง เป็น นั่งคอแข็ง (เถียงไม่ออก)

คอตก " นั่ง เป็น นั่งคอตก (เศร้าเสียใจ)

          4. คำตัวตั้งเป็นบุรพบท คำขยายเป็นคำนาม ได้แก่

ในตัว เช่น เป็นนายเป็นบ่าวอยู่ในตัว

ในที " ยิ้มอยู่ในที

ในหน้า " ยิ้มในหน้า

นอกหน้า " แสดงออกจนออกนอกหน้า

ซึ่งหน้า " ว่าซึ่งหน้า

          5. คำตัวตั้งเป็นคำบุรพบท คำขยายเป็นคำกริยาวิเศษณ์ ได้แก่

ตามมีตามเกิด เช่น ทำไปตามมีตามเกิด (สุดแต่จะทำได้)โดยแท้ " เขาชำนาญเรื่องนี้โดยแท้

ยังมีคำอีกประเภทหนึ่งซึ่งมีบุรพบทนำหน้า มีคำวิเศษณ์ตามมา

เช่น โดยดี โดยเร็ว โดยด่วน ตามสะดวก ตามถนัด แต่ไม่

กำหนดไปตายตัว อาจเปลี่ยนคำที่ตามมาเป็นอย่างอื่นได้ จึงไม่น่าถือเป็นคำประสม

สรุปได้ว่า คำประสมอาจใช้เป็นได้ทั้งนาม คุณศัพท์ กริยา และกริยาวิเศษณ์

ข้อควรสังเกตเกี่ยวกับคำประสม

คำที่ไม่เกิดความหมายใหม่ จัดเป็น วลี หรือกลุ่มคำ เช่น

ลูกหมาตัวนี้ถูกแม่ทิ้ง เป็นวลี เพราะไม่เกิดความหมายใหม่

เจ้าหน้าที่กำลังฉีดยากำจัดลูกน้ำ เป็นคำประสม เพราะไม่ได้หมายถึงลูกของน้ำ