โคลง ๔
๓๓๖ สองอวลอรเพี้ยงชีพ ชีพิต พี่เอย
เรียมจากบุรีฤทธิ์ รีบเต้า
บ เห็นพงาผิด ใจพี่ พระเอย
โอ้คำนึงน้องเหน้า คร่ำแค้นครวญสมร ฯ
๓๓๗ ใฝ่ใคร่ดวงดอกสร้อย เสาวคนธ์
รสลำดวนหอมกล กลิ่นแก้ว
พระพายรำเพยดล แดคร่ำ ครวญนา
เดือนส่องแล้วฟ้าแผ้ว ไป่ผ้ายสมศรี ฯ
๓๓๘ มลุลีหอมหื่นฟุ้ง มลิวัน
ปรูประยงคุ์หอมหรรษ์ หื่นห้า
หอมกลกลิ่นจอมขวัญ ขวัญพี่ พระเอย
หอมห่อนเห็นหน้าหน้า ใคร่กลั้นใจตาย ฯ
๓๓๙ หื่นหอมรสสร้อยเปล่า แดดาย
แลพิหคเหลือหลาย แหล่งไล้
นกเอยส่งสารถวาย ถึงนาฎ พระนา
ให้พระนุชท้องไท้ แม่รู้ข่าวเรียม ฯ
๓๔๐ สาลิกาวานส่งสร้อย สารกู หนึ่งรา
แถลงแด่สองพธู พี่น้อง
ทรหนอยู่ทรหู หาอ่อน อวลนา
เห็นแต่นกหกร้อง ร่ำร้องรนสมร ฯ
