๒๙๑ อย่าไปพหน้าจัก คืนเมือ ฤๅพี่
หาสมเด็จบุญเหลือ เลิศไท้
จรทกจรเทิญเขือ วานช่วย ริรา
บาปสิ่งใดจำให้ ลูกร้อนใจถึง ฯ
ปรึกษา
ร่าย
๒๙๒ บัดนั้นจึ่งสองนาย ถวายกรกชประนม บังคมทูล บมิช้า ว่าข้าบาทสรวมชีพ เจ้าจอมทวีปโองการ พระภูบาล จักเต้า เข้ายังเมืองมิ่งคืน ข้าบาทยืนยลชอบ อย่าเยียวลอบไปเลย ควรเสวยสวัสดิ์ครองด้าว ด้วยสมเด็จน้องท้าว ท่านไท้ชนนี ท่านเทอญ ฯ
โคลง ๔
๒๙๓ จักไปจักเปลี่ยวข้าง ทรชน
ครั้นจะคืนเยียวคน กล่าวร้าย
ว่าท้าวปิ่นสากล ใจขลาด นักนา
พูลโทษทุรยศหว้าย ว่าร้ายแหนงตาย ฯ
โคลง ๓
๒๙๔ สองนายเกลี้ยงกล่าวทูล ว่านเรศูรท่านไท้
ใครจะเอื้อมติได้ เท่าเผ้าฤๅมี พระเอย ฯ
โคลง ๔
๒๙๕ จักไปสักน้อยหนึ่ง จึ่งคืน นาพี่
หน้าก็ยืนหลังยืน ชอบได้
เกรงเยียวแต่ผีขืน จำอยู่ ไส้นา
เยียวบ่คืนเห็นไท้ ธิราชผู้มีบุญ ฯ
