โคลง ๔
๑๕๖ ท้าวทูลธิราชไท้ ชนนี
ไหว้บาทบงกชศรี ใส่เกล้า
ข้าพระอยู่มามี ใจเหนื่อย พระเอย
จักใคร่ลาพระเจ้า เที่ยวเหล้นพนาสนฑ์ ฯ
๑๕๗ ออกท้าวฟังลูกไท้ ทูลลา ท่านนา
เจ้าแม่เปนใดนา ดั่งนี้
มดหมออยู่รักษา สงวนราช นะพ่อ
สุดกำลังเขาชี้ ยากแท้ทุกอัน ฯ
๑๕๘ ผีสางเขาส่งซ้ำ เติมมา มากนา
มนตรมายายา หยูกซ้ำ
วันใดราชลีลา ยกย่าง ไปนา
อกแม่ผอมไข้ขว้ำ หล่มหล้มพระองค์ ฯ
๑๕๙ พระลอลาบ่ได้ ทนทุกข์ อยู่นา
บัดนั่งบัดนอนลุก ละห้อย
ไอศวรรย์บ่เปนสุข เสวยโศก ไส้นา
โหยคนึงเสน่ห์สร้อย บ่ได้สร่างเสบย ฯ
๑๖๐ นางเมืองนั่งแนบเฝ้า จอมกษัตริย์
ถนอมบาทบงกชรัตน์ ใส่เกล้า
พระสนมรำเพยพัด ไกวแกว่ง วีนา
พระราชชนนีเล้า ลูบไล้โลมขวัญ ฯ
