๑๑๑ ปู่เห็นสองเจ้าปู่ ปรานี นักนา
จักช่วยสองกษัตรีย์ อย่าร้อน
จักเชิญพระลอลี ลาสู่ สองนา
สองแม่อย่าไข้ข้อน อยู่ถ้าฟังสาร ฯ
๑๑๒ สองไหว้สองกราบเกล้า สองถาม
ยังเท่าใดขุนงาม จักเต้า
ปู่เฉลยใช่คนทราม คนชั่ว นะแม่
ขุนขี่เกล้าหน่อเจ้า แผ่นผู้มีบุญ ฯ
๑๑๓ หมอเถ้าหมอแก่แก้ คุณความ มากนา
จักกำหนดโดยถาม ไป่ได้
หลานเอยค่อยพยายาม ฤๅรอด เราเลย
บร่างนานนักไท้ ธิราชผ้ายถึงเรา ฯ
โคลง ๒
๑๑๔ สองนงเยาว์เคร่าถ้า แม้ว่าเห็นพระช้า
จึ่งให้ไปเตือน ปู่เทอญ ฯ
๑๑๕ เตือนสองสระเกศแก้ว พระประสิทธิ์ให้แล้ว ปู่เจ้าลาสอง ฯ
๑๑๖ มองตาเมิลปู่ผ้าย หายบัดเดี๋ยวเห็นคล้าย คลาศเพี้ยงลมลิว ฯ
ร่าย
๑๑๗ เฉียวฉิวถึงที่อยู่ ปู่เอาไม้เลี้ยงไม้ไล่ ไม้ไผ่ไขว่ลูกลม เขียนพระตนกลมอยู่กลาง เขียนสองนางข้างแลองค์ สอง อนงค์กอดรูปท้าว โนมน้าวชักชวนมา ยันต์มายารายรอบ รายขอบทั้งสี่คู่ ปู่ชปณมนต์เมิลไม้ ยางใหญ่ได้เจ็ดอ้อม ปู่ปั่นมือตีค้อม ยอดตั้งติดดิน ฯ
ร่าย
๑๑๘ ครั้นยางยินคำปู่ ใจพระลออยู่บมิกลม ปู่เอาลูกลม ปักปลายยาง วางมือบัดเดี๋ยวดาย ปลายไม้ผายยยัน ใบไม้ ผันยย้าย คล้ายลุกตรงตระบัด ลมพัดลูกลมผัน กลกังหันคคว้าง ลอบพิตรเจ้าช้าง ปั้นเพี้ยงลมผัน ฯ
พระลอสุบิน
โคลง ๔
๑๑๙ ฝันเห็นพระเพื่อนไท้ แพงทอง
สองแนบนอนแนมสอง ตราบไท้
สองศรีสอดกรตระกอง กอดราช แลนา
ชวนชักไปไล้ไล้ สู่บ้านเมืองสรอง ฯ
โคลง ๒
๑๒๐ พระทองผทมตื่นขึ้น สทึ่นเที้ยรสรอื้น ประหว่าโอ้โหยหา
