นางพี่เลี้ยงไปหาหมอเฒ่า
ร่าย
๖๖ ขึ้นช้างไปผผ้าย มาคคล้ายโดยทาง ถับถึงกลางจรอกปู่ หมอเถ้าอยู่แลเห็น แสร้งแปรเปนโฉมมลาก เปนบ่าวภาค บ่าวงาม สองถึงถามหาปู่ ปู่หัวอยู่ยแย้ม ข้อยว่าสองแสล้ม มาแต่ด้าวแดนใด ฯ
โคลง ๒
๖๗ สองคนึงในใคร่รู้ ลูกหลานปู่ฤๅผู้
อื่นโอ้ไป่งาม บารนี ฯ
๖๘ กามกรรหายยั่วข้าง คิดแต่จักช้าช้าง
ท่านไส้จักเป็น ป่วยนา ฯ
สู่สำนักปู่เจ้าสมิงพราย
ร่าย
๖๙ บนานเห็นเปนปู่ รูปเถ้าอยู่ดูหลาก สองประจากษ์ตก ใจ ใครจักปูนปู่ได้ ปู่ช่วยสองลูกไท้ แต่นี้ฤๅไป อื่นเลย ฯ
โคลง ๒
๗๐ เสียไฟเป่าหิ่งห้อย แรงปู่นี้รู้น้อย
เผือไป่รู้เลยนอ ฯ
