“เชิญคุณหญิงกับไอซ์ตามสบายเถอะครับ ผมขอตัว มีงานด่วนต้องทํา”นฤชิตปฏิเสธเสียงเครียด ไม่มีอารมณ์จะนั่งร่วมโต๊ะกับมารดา เพราะเสียอารมณ์ตั้งแต่ถูกต่อว่ากระทบกระเทียบไปถึงบิดาแล้ว ฟังมาตั้งแต่เด็กยันโต ฟังจนเบื่อ และท้ายที่สุดเขาก็ยอมสนองให้ตามความต้องการของผู้เป็นแม่ ในเมื่อต้องการให้เขาเลวเหมือนผู้ชายคนนั้น เขาก็จะทําให้ดู จะได้สมใจคุณหญิงท่านเสียที!
นฤชิตหันหลังเดินไปทางรถส่วนตัวเพื่อเตรียมออกไปทํางาน ในขณะที่ภรรยาของเขาประคองคุณหญิงพิมพ์ผกาเข้าตัวบ้าน
ไปแล้ว
“คุณไนท์จะไปทํางานแล้วเหรอคะ เมื่อคืนนมเห็นกลับมาพร้อมคุณไอซ์ เลยไม่ได้ไปหาที่บ้าน เห็นว่าดึกแล้ว นี่กลับบ้านไม่คิดจะไปเยี่ยมคนแก่บ้านนู้นเลยเหรอคะ คุณหญิงท่านบ่นหาทุกวัน” หญิง
ชราวัยหกสิบต้นๆ ร้องเรียกลูกชายคนเดียวของเจ้านายไว้ได้ทัน
...คุณไนท์ของนมอิ่ม เด็กชายตัวน้อยที่เธอเฝ้ าเลี้ยงดูด้วยความทะนุถนอมมาแต่วัยเยาว์ รักประดุจดังลูกในไส้ของตน
“หึ ที่บ่นหาเนี่ย จะเรียกมาด่าใช่ไหมครับ”
“ทะเลาะกับคุณหญิงอีกแล้วเหรอคะ‛ ดวงตาอารีของหญิงชราจับจ้องไปที่ใบหน้าเบื่อโลกของนฤชิต
“เปล่าครับ แม่อิ่ม ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย จะเรียกว่าทะเลาะได้ยังไง มาถึงคุณหญิงท่านก็ใส่เอาๆ จนผมพูดไม่ทัน เลิกพูดเรื่องเสีย
