มีกระทาชายคนหนึ่งซึ่งมีอาชีพตัดฟืน ในระหว่างการเดินทางออกไปตัดฟืนได้เดินผ่านบ้าน
ของชายผู้หนึ่งที่เลี้ยงสุนัขเอาไว้ จู่ๆสุนัขตัวนั้นได้กระโจนเข้ามาหาเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาจึง
ใช้ขวานจามสุนัขตัวนั้นตาย เจ้าของสุนัขตัวนั้นจึงได้ยื่นฟ้องต่อศาลสถิตยุติธรรม
ผู้พิพากษาถามชายตัดฟืนขึ้นว่า: “ทำไมท่านถึงฆ่าสุนัขตัวนั้นตายกันเล่า?”
“เพราะว่าหมามันกระโจนโถมตัวเข้าหาข้า ข้านั้นจึงจำเป็นต้องป้องกันตัว ข้าจึงควง
ขวานแล้วจามมันตาย” ชายตัดฟืนตอบ
ผู้พิพากษาถามอีกว่า: “แล้วทำไมท่านจึงไม่หันด้ามขวานไปข้างหน้าละ?”
ชายตัดฟืนตอบขึ้นมาว่า “ถ้าสุนัขตัวนั้นมันคิดจะกัดข้าด้วยหางของมันหละก็ ข้าก็ควรหันด้ามขวานไปข้างหน้า
แต่มันกลับแยกเขี้ยวกระโจนเข้าใส่ข้า ข้าจึงหันคมขวานเข้ารับมันจึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลแล้วนี่ท่าน”
