ท่ามกลางความ เงียบเหงา...แฝงเศร้าสร้อย
ใจดวงน้อย คอยถวิล ถึงถิ่นฝัน
โอ้วันหนอ คืนผ่าน นานนิรันดร์
แม้ใจมั่น เพียงไร ให้อาวรณ์
ลมหนาวแผ่ว พัดผ่าน อีกกาลแล้ว
มองทิวแถว เมฆหมอก เหมือนหลอกหลอน
โอ้..อ้างว้าง เกินฝัน..ไห้บั่นทอน
ใจสะท้อน จิตสะเทือน ร้างเลือนไกล
เหม่อมองหา หาแสงไฟ จากไฟฝัน
เหม่อมองจันทร์ จันทร์ก็หมอง มิผ่องใส
ลมสงัด พัดผ่านผิว เจ็บริ้วใจ
เรา..คนไร้..คนอาทร...ซ่อน...น้ำตา
