พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเท่า
ถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเราเท้าเท่าหอย
มาบัดนี้เติบใหญ่อย่าได้คอย
ให้ท่านหงอยเลี้ยงดูผู้มีคุณ
ในวัยเยาว์เฝ้าถนมกล่อมฟูมฟัก
ไม่ได้พักซักผ้าอ้อมกล่อมคุณหนู
ปวดท้องร้องฉีอึราดคอยเฝ้าดู
สั่งสอนหนูเป็นเด็กดีเมื่อพบเจอ
คอยพร่ำสอนเมื่อทำผิดไม่คิดโกรธ
แม่ไม่โทษให้อภัยลูกได้เสมอ
เป็นเด็กดีเมื่อเติบใหญ่ไม่ละเมอ
อย่าพลั้งเผอคิดการใหญ่ไปโกงเขา
ลูกเจ็บปวยแม่คอยเฝ้าข้าวอาหาร
ทั้งการงานแม่ไม่เห็นสำคัญเท่า
ลูกเติบใหญ่แม่เป็นไข้ไม่ทุเลา
ลูกไม่เฝ้าบอกติดงานฉันอยู่ไกล
ยามลูกมีทุกข์โศกบนโลกเศร้า
แม่คอยเฝ้าเยียวยารักษาให้
จะตกงานหรือชอกช้ำระกำใจ
แม่คอยได้ปลอบโยนพ้นทุกข์มา
พระคุณแม่นั้นเกินกว่าหาไดเอย
ท่านไม่เคยหวังสิ่งไดจากลูกหนา
เฝ้าถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา
ปรารถนาให้ลูกนั้นเป็นคนดี
