นึกถึงครั้งแรกที่ได้พบกับเธอครั้งแรก ฉันนั่งอยู่ข้างๆเธอ
คือใครสักคนที่พูดว่า Happy มากไป เดี๋ยวจะหายใจไม่ออก
ความรักที่ปลูกไว้ในหัวใจก็งอกเงยอย่างอิสระ
ความโรแมนติกดั่งเช่นในนิยายต้องใช้หัวใจไปหล่อเลี้ยง
อยากพาเธอไปเถลไถลอาบแสงแดดด้วยกัน
เพื่อให้จินตนาการอันอบอุ่นเป็นจริงขึ้นมา
ชอบความน่ารักของเธอยามที่เธอดื้อรั้น
มันเหมือนดั่งเช่นแสงสว่างยามที่ฉันหม่นหมอง
เธอก็คือขนมไหมสวรรค์กลางใจฉัน
เป็นฝันอันแสนหวาน
เราสองเดินจูงมือกันไป ไม่ให้ใครจากกันไปไหน
มองไปยังทางอันไกลแสนไกล
กางปีกเราสองลอยละล่องอย่างอิสระ
เธอก็คือขนมไหมสวรรค์กลางใจฉัน
เป็นฝันอันแสนหวาน
เพราะมีเธอโลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป แม้ว่าจะรุ่งอรุณของวัน
จะได้ไหมนะที่เราจะเถลไถลไร้ขอบเขตอยู่แบบนี้
ความรักกำลังเบิกบานอย่างเงียบในห้องหัวใจของเรา
และอาจจะอธิษฐานอยู่
ยามที่เราหนาวเหน็บคงยากที่ไม่รู้สึกสับสน
แต่ความรักก็กำลังรออยู่ที่ใดสักแห่ง
จะสร้างกำแพงขึ้นมา ใจเราต้องการกำลังที่เข้มแข็งขึ้น
อย่ายอมแพ้ อย่าหมดหวัง
บางทีการรอคอยความโรแมนติกมาแทนที่ความเศร้าหมอง
จำเป็นที่จะต้องแลกทุกสิ่งทุกอย่างของพวกเรา เพื่อมอบกำลังให้กันและกัน
อยากจะรอคอยรุ่งอรุณแบบนั้นด้วยกัน
ค่อยๆถือเทียนแสงอยู่อย่างนั้นท่ามกลางลมฝน
ข้างหน้ายังมีไหล่ฉันให้เธอได้พักพิง
