นกกระจาบ (นิทานชาดก)
ในช่วงหนึ่งแห่งกาลเวลา นานแสนนานผ่านมา ณ ป่าไผ่แห่งหนึ่งมีนกกระจาบอยู่ฝูงหนึ่ง อาศัยหากินอยู่เป็นประจำ ต่อมามีพรานป่าผู้หนึ่งเที่ยวเสาะแสวงหาสัตว์ต่าง ๆ ผ่านมา เห็นฝูงนกจำนวนมาก ก็นึกพอใจในฝูงนกเหล่านั้น จึงได้แอบซุ่มอยู่ ณ ที่ไม่ไกลจากที่ฝูงนกหากิน จัดแจงเตรียม ตาข่าย และเชือกอยู่ เมื่อพร้อมแล้วจึงเหวี่ยงตาข่ายเข้าคลุมฝูงนกทั้งหลาย ได้นกไปเป็นจำนวนมาก
เหล่านกกระจาบที่หลุดรอดจากการจับกุม จึงพากันไปปรึกษากับนกกระจาบผู้เป็นหัวหน้า
"นี่พวกเราจักทำอย่างไรดีเล่า นายพรานนั่น จับพวกเราไปมากมายแล้วนะท่านหัวหน้า" นกตัวหนึ่งเอ่ยขึ้น
"เอาอย่างนี้ดีไหม" หัวหน้านกกระจาบเอ่ยขึ้นหลังจากไตร่ตรองอยู่สักพักใหญ่
"พวกเราทั้งหลายต่อไปนี้ถ้านายพรานมาอีก ขอให้ฟังสัญญาณจากเราให้ดี เมื่อเรา กล่าวว่า "นายพรานเหวี่ยงตาข่ายแล้วนั่น ขอให้พวกเราร่วมใจกัน เร็วพลันบินขึ้นไปในทันที" ขอพวกเราจงบินขึ้นไปยังยอดไผ่ เพื่อเอาตาข่ายไปแขวนไว้ แล้วเธอจงมุดลงมาทางด้านล่างของตาข่าย เพียงแค่นี้ นายพรานก็มิอาจจะทำอะไรพวกเธอได้อีกต่อไป"
วันต่อมา นายพรานมาซุ่มรอเหล่านกกระจาบอีก เขาซุ่มจ้องคลุมตาข่ายอยู่หลังพุ่มไม้ เมื่อฝูงนกระจาบบินมาจิกกินอาหาร เขาจึงปล่อยสายป่าน ตาข่ายคลุมตัว ฝ่ายหัวหน้านกกระจาบเห็นดังนั้น จึงกล่าวคำสัญญาณ
"นายพรานเหวี่ยงตาข่ายแล้วนั่น ขอให้พวกเราร่วมใจกัน เร็วพลันบินขึ้นไปในทันที"
เหล่านกกระจาบเมื่อได้ยินสัญญาณนั้น ก็บินขึ้นไปยังยอดไผ่พร้อมกัน ยกเอาตาข่ายขึ้นไปแขวนไว้ได้ ทำให้นายพร
