บันทึกจากต้นกระโดน   
 

ชมพูพริ้งพราวพร่าง            ห้อยระยางย้อยลงมา

แดงพร่างสว่างใจ                     ใครปลูกไว้ที่ในป่า

รอยไฟไหม้เมื่อแล้ง                         เจ้ายังแกร่งยืนหยัดกล้า

สู้แดดและรอฝน                          อึดและทนเป็นต้นพนา

ช่างเก่งจริงนะเจ้า                          อยู่ตามเขาเฝ้ายามป่า

เรียกเจ้าว่ากระโดน                              แต่บางคนก็เรียกว่า

ต้นจิกรู้จักกัน                                 เป็นอาหารแสนโอชา

ยอดจิ้มน้ำพริกอร่อย                       ช่อดอกน้อยแกล้มปลาร้า

โอ้เจ้ากระโดนไพร                         วันนี้ได้มาเสาะหา

ขอยอดไม่มากหรอก                       ขอบางดอกให้แก่ข้า

ขอเรื่องเป็นบทเรียน                        และขอเขียนพรรณนา                 

เก็บภาพไว้ด้วยคำ                          เก็บเจ้าจำไว้ด้วยตา

ฝากรักฝากคุณค่า                          ป่ากระโดนทุกดวงใจ