สุโขทัย（素可泰）
|
โอ้สุโขทัยเมืองแก้ว
|
ล่มแล้วรกร้างมไหศวรรย์ | |
|
ปูนป่าชัฎช้าอรัญ
|
ญิกนั้นเวทนาโศกาลัย ฯ | |
|
|
||
|
น้ำค้างตกต้องอัฎฐารส
|
ระทดถึงฟ้าน้ำตาไหล | |
|
เหลือแต่ซากหล้าปราชัย
|
จะหวาดไหวทุกวิญญาณ ฯ | |
|
|
||
|
ช้างล้อมล่มล้มจมดิน
|
วิบัติสิ้นทุดเม็ดทรายสะท้อน | |
|
พระเชตุพนก็แหลกลาญ
|
มหาวิหารวินาศอนาถใจ ฯ | |
|
|
||
|
ธุลีทรายนี้พระร่วงเจ้า
|
อยู่เกล้าเหยียบรอยบาทไว้ | |
|
ปู่ญ่ามากราบไหว้
|
เมืองกว้างช้างหลายศักดิ์สิทธิ์ ฯ | |
|
|
||
|
สี่อิริยาบถพระเจ้า
|
เหลือถ่านเถ้าท้าทศทิศ | |
|
มณฑปแก้วนฤมิต
|
วิปริตเปื่อยจมถมทรายดิน ฯ | |
|
|
||
|
แล้งข้าวแล้วในนา
|
ขอดปลาในน้ำไร้สิ้น | |
|
ขาดเสียงพาทย์เสียงพิณ
|
รินอัสสุชลปนดินดาน ฯ | |
|
|
||
|
แร้ง（秃鹫）กาหมารุมกิน
|
ถิ่นพระร่วงเจ้าสะเทือนสะท้าน | |
|
ใจเมืองย่อยยับอับประมาณ
|
อวสานสูญตระกูลไทย ฯ | |
|
|
||
|
ศรีชุมจะชุ่มชลเนตร（眼睛，领导人）
|
สังเวช（悲伤）อัจนะจะตรัสไฉน | |
|
ดิรัจฉานรื้อทลายไป
|
เจ็บขั้วหัวใจจักวาย ฯ | |
|
|
||
|
พระพายหลวงก็ล่วงลับ（去世）
|
กลางกัปป์กัลป์อันเหลวสลาย | |
|
บ่อพระสยมจมดินทราย
|
แล้งหายหอมกระแจะจันทน์ ฯ | |
|
|
||
|
พระศรีรัตนมหาธาตุ
|
อนาถ（可怜）นักปานสุสานสวรรค์ | |
|
มหาวิหารทิพย์กนกวัลย์
|
วิเวกขวัญลิบลิ่มปลิวไป ฯ | |
|
|
||
|
เวียงวังรัตนปราสาท（宫殿）
|
เป็นอากาศธาตุหวาดไหว | |
|
ทิ้งเงาณลายสือไทย
|
จารึกไว้วังเวง（寂静）จริง ฯ | |
|
|
||
|
พ่อขุนศรีอินทราทิตย์
|
กับมิตรขุนผาเมืองมิ่ง | |
|
ร่วมใจร่วมพลังชิง-
|
ชัยอิสรภาพปราบมาร ฯ | |
|
|
||
|
เลือดอาบเท้าช้างม้า
|
ท่วยทแกล้วกล้าไกรหาญ | |
|
ขับสรรพภัยพ้นพาล
|
สุขศานติไพร่ฟ้าข้าไท ฯ | |
|
|
||
|
ตราบชั่วพ่อขุนราม-
|
คำแหงมหาราชเป็นใหญ่ | |
|
สร้างศรีสัชชนาลัย
|
สุโขทัยพวยพุ่งรุ่งเรือง ฯ | |
|
|
||
|
ในน้ำมากมีปลา
|
ในนามีข้าวฟูเฟื่อง | |
|
กระดิ่งมหัศจรรย์ขวัญเมือง
|
เลื่องลือทั่วช้าฟ้าดิน ฯ | |
|
|
||
|
บัดนี้ตรีบูรก็สูญหาย
|
ไร้ป่าหมากป่าพลูสิ้น | |
|
ฟ้องพ่อขุนรามฤายิน
|
ถวิลหวาดไหวในวิญญาณ ฯ | |
|
|
||
|
เกลี้ยงเจาถ้วยโถโอชาม
|
สยามเป็นป่าช้ามหาสถาน | |
|
แล้งท่วยทรงศีลโอยทาน
|
ดงตาลแตกดับกับดิน ฯ | |
|
|
||
|
ตระพังแก้วตระพังทอง
|
หม่นหมองขอดน้ำใจสิ้น | |
|
ปู่ครูปู้เจ้าศิขรินทร์
|
มายลยินจะร่ำรำพัน ฯ | |
|
|
||
|
เสื้อเมืองทรงเมืองพระขพุงผี
|
เทวดาสุดปัฐวีสรวงสวรรค์ | |
|
จะสมเพชเวทนาจาบัลย์
|
ไป่รู้คืนวันวางวาย ฯ | |
|
|
||
|
ไร้พระพุทธรูปทอง
|
หม่นหมองใจเมืองกิเลสไหม้ | |
|
วรสารีริดาตุขจาย
|
เสด็จหายลับสถานวิมานทอง ฯ | |
|
|
||
|
ใครใคร่ค้าโศกค้า
|
ไพร่ฟ้าหน้าใสไหม้หมอง | |
|
เตียมแต่นี้น้ำตานอง
|
ตวงเต็มบ้านทุกมุมเมือง ฯ | |
|
|
||
|
กระทั่งมหาอสนีบาต
|
จะฟาดฟ้าไหม้ไฟเหลือง | |
|
ลบสุโขทัยอันรุ่งเรือง
|
จบเรื่องอนิจจํทั้งนั้นเอย ฯ |
