ตำราหางอึ่ง
|
ร่ำตำราหางอึ่ง
|
รู้ซึ้งถึงสวรรค์ชั้นฟ้า | |
|
บ้าอำนาจงูงูปลาปลา
|
จะกลืนสุริยาแจ่มจันทร์ ฯ | |
|
|
||
|
หิวโหยตะกละกินความตาย
|
สะสมไว้มากมายมหันต์ | |
|
อมตะแต่ระยะสั้น
|
ชั่วกัปป์กัลป์กิ้งกือดิน ฯ | |
|
|
||
|
หอกดาบเพ้อพูดได้
|
น้ำลายหลากท่วมฟ้าสิ้น | |
|
สัตว์เซลล์เดียวจะรุมกิน
|
รสกลิ่นคาวอธิปไตย ฯ | |
|
|
||
|
เมืองจะมึนเหมือนเมาเหล้า
|
จันทร์เจ้าจะเป็นผีพุ่งไต้ | |
|
ปลาปูงูหอยจะตาย
|
วอดวายชีวิตทุกดวงดาว ฯ | |
|
|
||
|
แกลบรำนฤมิตตัวเอง
|
วังเวงขึ้นแทนเทพเจ้า | |
|
กาละนั้นแหละถึงคราว
|
พราวศิวิไลซ์ทั้งโลกา ฯ | |
|
|
||
|
เชื้อมะเร็งจะสวมเสื้อนอก
|
มิกลับกลอกหลอกหลังไหว้หน้า | |
|
ล่อพระศรีอารย์มา
|
งับน้ำชาเวลามืดเอย ฯ |
