พ่อแม่ก็แก่เฒ่า
| พ่อแม่ก็แก่เฒ่า | จําจากเจ้าไม่อยู่นาน |
| จะพบจะพ้องพาน | เพียงเสี้ยววารของคืนวัน |
| ใจจริงไม่อยากจาก | เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน |
| แค่ชีพมิทนทาน | ย่อมร้าวรานสลายไป |
| ขอเถิดถ้าสงสาร（可怜，怜惜） | อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ |
| คนแก่ชะแรวัย | คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน（必定） |
| ไม่รักก็ไม่ว่า | เพียงเมตา（仁慈）ช่วยอาทร |
| ให้กินและให้นอน | คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ |
| เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง | ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย |
| ร้องไห้ยามป่วยไข้ | ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน |
| เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ | แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน |
| หวัง（希望）เพียงจะได้ยล | เติบโตจนสง่างาม |
| ขอโทษถ้าทําผิด | ขอให้คิดทุกทุกยาม |
| ใจแท้มีแต่ความ | หวังติดตามช่วยอวยชัย |
| ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง（岸边） | มีหรือหวังอยู่นานได้ |
| วันหนึ่งคงล้มไป | ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง |
