ไม่ต้อง ผมจะเข้าไปเลย‛ ว่าแล้วชายหนุ่มก็เปิดบานประตูเข้าไป
บุคคลที่เขาต้องการพบที่สุดนงั่ อยู่บนเก้าอีก้ ลางห้อง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้มาเยือนก้าวฉับเข้ามาด้านในโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง
ท่านประธาน!... มีอะไรให้ดิฉันรับใช้ค่ะ‛ เจ้าของห้องรีบลุกขึน้ ยืนด้วยความตกใจ เพราะร้อยวันพันปีนฤชิตไม่เคยเข้ามาเหยียบห้องทำงานของเธอ ยังไม่ทันได้ถามอะไร ก้อนกระดาษหนังสือพิมพ์ในมือของชายหนุ่มก็ปลิวหวือมาตกลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้าเธอ
เนี่ยเหรอ ไม่กระทบชื่อเสียงของพี่ เนี่ยเหรอจะระวังตัวให้มากกว่านี ้ไปยืนกอดกับมันในที่สาธารณะ แถมยังให้มันจูบแบบนี ้มันระวังตัวตรงไหนอริสรา‛
หัวควิ้ คนฟังขมวดมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ เอือ้ มออกไปหยิบของที่เขาเพิ่งจะโยนมาให้ ด้วยหวังว่ามันจะช่วยทำให้เธอกระจ่างมากกว่านี้
แล้วอริสราก็แทบหยุดหายใจกับภาพสีเด่นชัดตรงหน้า...เกิดอะไรขึน้ ? เธอโดนแกล้งหรือว่าตัดต่อภาพ
มองไปมองมาหญิงสาวจึงเริ่มถึงบางอ้อ และจำได้ว่ามันเป็นภาพจากวันที่เธอและเพื่อนหนุ่มชาวอเมริกันนัดกันที่ร้านกาแฟ แต่ทำไมภาพถึงได้กลายเป็นแบบนีไ้ ปได้
